Бақытымның себебі :)

Осыдан төрт жыл бұрын өмірімдегі осы күнге дейін ең үлкен қателік жасадым – үй ішімді тастап, теңіз ар жағына бақыт іздеуге кеттім. Кетерімді әкем жақтырмады. Қимай-қимай әрең жіберді. Сол жақта бір жыл сенделіп, ағзамды әбден тоздырып, бір чемодан сыйлықпен елге оралдым.Әуежайда қарсы алған отбасым мені танымады. Әкем қатты шошып кетті. Алдарында центнерден астам салмағы бар бір құбыжық тұрды. Мамамның жағдайын айтпасам да белгілі: өмір бойы салмағына қарап, осы күніне дейін артынан қарасаң жас қыздай көрінеді. Сол сәттен бастап өмірімнің жаңа парағы ашылды. Менің келесі үйім – аурухана болды. Анализдер, тексерулер, диагностика т.с.с сөздер күнделікті қолданысқа енді. Қанымда өзгерістер, шүкір қатерлі ісік емес еді. Сосын эндокриндік жүйе сыр берді әрине. Бүкіл тексерулерден кейін бойымда аман қалған жер болмады. Тура сексендегі кемпір секілді. Бірақ, біріншіден отбасымның, кейін сүйіктімнің (сол түрімді қалай ғана ұнатып, мені тастап кетпегеніне таң қалам осы күнге дейін) қолдауынан және өзімнің, кіші жүз қыздарына сай қайраттылығымның арқасында депрессияға түсіп, өмірден түңіліп кетпедім.Төрт жыл бойы дәрі-дәрмектен аузым босамады. Мамам да «дәстүрлі» емес емге көп көңіл бөліп, шөптерін тұндырып бере берді. Шашым түсіп, таз болуға жақын қалдым ақыры. Дәрігерлерге барудан жалықтым. Қатты шаршадым. Бірақ, міндетті түрде сауығу керек екенімді сезінетінмін, себебі дәрігерлер «ешқашан бала көтере алмайсыз» деген болатын. Маған мұндай диагноз ұнамады. Қалай? Бала дегенде ішкен асым жерде, өзгенің баласын сонша жақсы көріп, өзімнің сәбиімді сүйе алмай қалғаным ба деп қатты ашуланғам. Әрине, күні түні Алладан тілеуден жалықпадым. Тек мен емес. Мені жақсы көргендердің бәрі сұрады, білем.

Өткен жұма аяғым дір дір етіп, ақыры дәрігерге көрінейін деп, узистке бардым. Астанадағы жаңа ашылған республикалық диагностикалық орталықта мені узист қарады да, бала көтеруге кедергі болар еш бір проблема көріп тұрған жоқпын деді. Міне, сол бір ауыз сөз бар бақытымның себебі. Аллаға шүкір.

Бір күні бұйыртып, шекесі торсықтай ұлдар, үлбіреген қыздардың анасы атансам, онда шынымен баға жетпес қазынаға қол тигізген болам.

🙂

 

з.ы. салмақ туралы да жақсы (мен үшін) жаңалық бар. центнердің жартысы болуға шамалы қалды :)))